Merhaba, ben 15 yaşında, lise 1 giden biriyim şu an lise 2 ye geçtim. Liseye başladıktan sonra görünüşümü hiç beğenmiyordum. çirkin, kısa boylu ve çarpık bacaklı olduğumu düşünüyordum. Bunu kabullenemiyor, her akşam, her gün ağlıyordum. Özellikle yaz geldiğinden beri, bacaklarımı göstermemek için dışarı çıkmıyordum. Kendimi diğerlerinin yanında küçücük ve ezik hissediyordum. İnsanların arkamdan dalga geçtiğini düşünüyordum. Daha önce sevgilim olmuştu, gayet iyi bir arkadaş ortamımda var ama kendi halim yüzünden onlardan da koptum. Artık ağlamaktan çok kötü olmuştum, defalarca intihar etmeyi düşündüm ancak dini sebeplerden dolayı vazgeçtim. İleri de olacağım estetiğin parasını bile şimdiden biriktimeyi düşünüyordum. Cidden kafayı yemek üzereydim. Aileme durumu anlattığımda kendi haline şükret diyor ve açıkcası beni pek kaale almıyorlardı. Ancak teyzemin ısrarıyla bir psikologa gitmem gerektiğine karar verdik. Feyzullah beyden randevu alarak ofisine gittik. Önce ailem ve ben hep birlikte, sonra sadece benimle görüştü. O gün bana yardımcı olabileceğini hissetmiştim. Devam eden görüşmeler de ne kadar yersiz kaygılarım olduğunu farkettim. Aslında o kadarda çirkin değildim. Güzel bir çok yönüm varmış. Kendisiyle barışık yaşamanın zevkine vardım diyebilirim. Okul başladığında eminim artık farklı bir ben olacak, herkes şaşıracak. Sevgili terapistimi tavsiye etmekten mutluluk duyarım.